SPV blogspot Webredactie: Als webredactie hopen we onze lezers te inspireren om verdieping te zoeken.

Om erachter te komen wat het SPV-zijn voor hen betekent. 12 mei is het de Dag van de Verpleging.

De geboortedag van Florence Nightingale, de grondlegger van de moderne verpleegkunde. In Nederland vieren we deze dag sinds 1964. Een mooie aanleiding voor de webredactie om onze bloggers te vragen: Wat heeft hen geïnspireerd? Wat betekent het verpleegkundige beroep voor hen? En wat heeft hen ertoe gebracht om SPV te worden?

Annemarie Cusinello: Wat ik zo waardeer aan ons vak? De mensen, de verhalen, de chaos én de kleine doorbraken. Contact maken met mensen van alle leeftijden, culturen en karakters – heerlijk. Boerenverstand in de ene hand, klinische blik in de andere. Geen dag hetzelfde, en altijd schakelen tussen mens en systeem. Soms therapeut, soms tolk, soms koffie-met-koekjes-begeleider. Werken op het snijvlak van zorg, humor en gezond verstand. En hoe mooi is het om te zien dat iemand weer grip krijgt? Het is pittig, ja. Maar ook het mooiste werk dat er is.

Marja Bos: Ik was 17 jaar, gestopt met de Havo en had geen idee wat ik met mijn leven wilde. Wat ik in ieder geval niet wilde was de verpleging in, dat leek me echt verschrikkelijk. Bloed en naalden enzo, ik moest er niet aan denken. Ik werd activiteiten begeleider. Toen mijn kinderen naar school gingen wilde ik weer studeren en werd ik alsnog verpleegkundige. Geen bloed en naalden maar prachtig werk op het gebied van de geestelijke gezondheidszorg. En nu werk ik al weer een aantal jaren als sociaal psychiatrisch verpleegkundige, een waardevolle verdieping van het mooie beroep van verpleegkundige. En weet je wat nou zo mooi is? Mijn oudste dochter heeft geen moment getwijfeld over haar studiekeuze, en werkt nu ook als verpleegkundige. Ook in de GGZ…

Claudia van Beuzekom: Wat ik zo waardeer aan ons vak? Niet enkel kijken naar de klacht, maar zoeken naar de veerkracht van de cliënt, naar haar kwaliteiten en haar kwetsbaarheden. En dat onderzoeken in de brede context van het dagelijks leven. Waarin ik samen met de cliënt op ontdekkingstocht mag gaan, waarin ik niet hoef vast te houden aan protocollen of standaarden, maar met nieuwsgierigheid mag ontdekken waar ik kan bijdragen aan verbetering.

“Hoe erg ze ook gebroken zijn, ze zijn er nog. Dat is een bewijs van zoveel veerkracht.”

~Wanneer de wereld eenvoudig
~Te simpel of ingewikkeld is geworden
~Jij de aansluiting met jezelf of de ander bent kwijtgeraakt
~Het leven geen zin meer heeft
~Omdat betekenis en verbinding worden gemist
~Zal de SPV een gids zijn
~Om symptomen als expressie van de onderliggende context te duiden
~Op weg naar wat nodig is
~Om autonomie, zingeving en verbinding te herstellen.

Gerard Lohuis

Karin Zwart: Wat ik zo waardeer aan onze functie als SPV? De mensen, tijd voor hun verhaal, onderzoeken van hun wens tot verandering.
Het hebben van echt contact, met ruimte voor een lach en een traan. Zowel op kantoor, als bij hen thuis of wandelend in het bos. Klinisch redenen naast gezond denken en intuïtief aanvoelen. Daarbij de uil in mij die soms van alles wil maar dat ook niet altijd kan, vertragen, rust. Geen dag is hetzelfde waardoor het zo leuk blijft. Soms iemand prikkelen, een denkbeeldige schop onder de kont maar zorgt wel voor beweging.
hoe mooi is het dan om te zien dat iemand weer grip krijgt en zin van het leven weer ontdekt.
Het is pittig, ja. Maar ook het mooiste werk dat er is.

Mirella Carfora: Als jong meisje wist ik het al: ik wilde zuster worden. In mijn verbeelding was dat een vrouw in een witte jurk. Mijn eerste opleiding was de MDGO-VP in Amsterdam. Op het speldje met het woord ‘verpleegster’ dat ik daar behaalde, ben ik nog steeds trots. Daar leerde ik dat het vak van verpleegkundige veel mogelijkheden biedt. We liepen toen nog stage in vijf verschillende werkvelden. Als dat niet zo geweest was, had ik misschien nooit kennisgemaakt met de wereld die psychiatrie heet. Ik voelde me er als een vis in het water. In mijn werk was ik altijd op zoek naar verdieping, en dat bracht mij vijf jaar geleden naar de opleiding tot SPV. Inmiddels werk ik bijna drie jaar in deze functie, binnen een team dat mij iedere dag uitdaagt om al die bekende competenties van een SPV in te zetten.