10 november 2022: Levend Verlies – Blijvend Verdriet (congres)

Als ouders dan te horen krijgen dat hun kind een beperking of beperkende ziekte heeft, dan moeten verwachtingen vaak radicaal bijgesteld worden

Wanneer ouders een kind krijgen, dan hopen zij het allerbeste voor hun kind.
Bijvoorbeeld dat het gezond is, zonder al te veel kleerscheuren opgroeit, zelfstandig en onafhankelijk zal zijn. Ze hebben veelal ook een beeld van hoe het leven met hun kind eruit zal gaan zien; hoe vaag soms ook.

Als ouders dan te horen krijgen dat hun kind een beperking of beperkende ziekte heeft, dan moeten die verwachtingen vaak radicaal bijgesteld worden. Door sommige ouders wordt dit ook wel als een proces van “levend verlies en blijvend verdriet” beleefd. Hierin lijkt verliesverwerking bij diagnose vlak na de geboorte anders te gaan dan wanneer een diagnose geleidelijk of later in het leven wordt gesteld.

Hun verwachtingen over de toekomst van hun kind, maar ook over hun eigen leven, gezin, werk en relaties moeten worden aangepast aan de realiteit. Dat bijstellen van verwachtingen gebeurt niet één keer, maar steeds opnieuw. Angsten en zorgen van ouders komen niet uit of vallen toch mee, terwijl nieuwe zorgen zich opdringen. Niet zelden wordt ook de controle en regie die ouders hebben over hun kind, overgenomen door medici en hulpverleners; ook daarin gaat het soms anders dan ouders zouden verwachten en willen.

Dit congres, dat in samenwerking met Drs. Edith Raap van de Hogeschool Utrecht georganiseerd wordt, heeft als doel om HBO- en academisch opgeleide hulpverleners het proces bij ouders beter te leren begrijpen. Er is veel aandacht voor de manier waarop je als professional bij de ouder kunt aansluiten en de ondersteuning aan hen vorm en inhoud kunt geven.

Meer info en inschrijving