SPV blogspot Bert Terlouw; “Zoektocht naar verloren familie in het buitenland; Kleine moeite, groot effect. “
Ik ben Bert Terlouw werkzaam als SPV bij Dienst Justitiële Inrichtingen (DJI) met ervaring in Jeugd-, volwassenen- en ouderenzorg. Zowel binnen vrijwillig- als gedwongen kader en in genoemde velden, aangevuld met GGZ en Justitie. Daarnaast ben ik geïnteresseerd in archeologie en geschiedenis van Salland en neem ik maatschappelijke verantwoordelijkheid door gemeenteraadslid te zijn bij een lokale partij van mijn woonplaats.
“Gedetineerde psychiatrische patienten van buitenlandse afkomst zijn geen wandelende delicten en steun van familie is ook voor hen hard nodig. Een simpele zoektocht naar verloren familie in het buitenland levert positieve gezondheidseffecten op."
Ik werk als Sociaal psychiatrisch verpleegkundige(SPV) bij het Ministerie van Veiligheid en Justitie, Dienst Justitiële Inrichtingen in de PI Zwolle op een crisisafdeling, waarbij soms patiënten bijna letterlijk een paar dagen na het plegen van ernstige delicten in psychotische toestand worden opgenomen. Ook wanneer sprake is van ernstige suïcidaliteit kunnen mensen hier geplaatst worden. Alles moet ontdekt worden. Ik maak gebruik van de principes van het Kwetsbaarheids-stress-coping model en het Neuman Systhem Model . Dit Neuman Systems Model ziet de de mens als een systeem dat voortdurend in interactie is met de omgeving. Deze omgeving bestaat uit alle factoren en stressoren die het cliëntsysteem omgeven”
Tijdens de SPV intake is oog voor het sociale netwerk van patiënten en daarbij het verkennen van steunende factoren uit dat netwerk. Regelmatig blijkt dat het netwerk niet meer verbonden-, of er niet meer is. Het zijn dan verloren familieleden, verloren familie contactgegevens. Een deel van de patiënten zijn van buitenlandse afkomst, al dan niet legaal, in asielprocedure of uitgeprocedeerd en zijn Nederlandse taal niet machtig. Ze maken een verloren en eenzame indruk.
Op onze locatie PI Zwolle hebben we een iPhone, een iPad en een eigen Facebookaccount (goedgekeurd door het Ministerie van Veiligheid en Justitie) om via social media te proberen deze sociale netwerken samen met de patiënt te herstellen.
Als SPV kun je samen met een patiënt een zoektocht beginnen naar verloren familie door bijvoorbeeld een berichtje te plaatsen via Messenger; wie je bent en dat je namens een familielid contact zoekt in de hoop dat iemand kan reageren. Bij een reactie noteer je namen en contactgegevens en geeft deze aan de patiënt. Mijn ervaring is dat de patiënt er erg blij mee is en het als een waardevolle schat bewaart.
Het zoeken naar verloren familie in het buitenland is een soort “vissen” waarbij je de vis zorgvuldig binnen hengelt. Daarna kun je samen met de patiënt afspreken hoe het contact verder dient te verlopen.
Aan de hand van Casus Jim wil ik jullie meenemen hoe dit in de praktijk uitgevoerd kan worden.
Jim was geplaatst vanwege ernstig suïcide gevaar. Hij is een 32 jarige man uit de Verenigde Staten en zat in een andere gevangenis; vanwege moord waar hij 12 jaar voor moet zitten. De gesprekken die we voeren zijn in het Engels. Hij vertelde me dat hij vijf jaar door Europa gezworven heeft, nadat hij problemen kreeg met vader en broer in zijn woonplaats, klein dorp in de staat Colorado.
Zijn moeder, die volgens Jim leed aan het syndroom van Münchhausen by proxy, heeft hem vroeger mishandeld en van school gehouden. Toen ouders een jaar voor zijn vertrek uit elkaar gingen, bleef hij achter met zijn vader en broer in het ouderlijk huis. Moeder was met onbekende bestemming vertrokken. Patiënt nam de zorg over zijn jongere broer op zich, die ook ernstig had geleden onder het gedrag van zijn moeder en daardoor zeer depressief was en last van dwanghandelingen had. Vader was veel weg voor werk, waardoor Jim altijd aan huis gebonden was en zich opgesloten voelde, ook verminderden zijn sociale contacten en trok hij het uiteindelijk niet meer.
Een ruzie met vader escaleerde waarbij over en weer geslagen is. Jim is toen kwaad weggelopen van huis, ging naar Europa en kwam uiteindelijk in Nederland. Hier voelde hij zich eenzaam, raakte aan de drugs en psychisch uit balans. Het gevolg was dat hij meer en meer paranoïde werd en in deze onbegrepen staat een willekeurige man op straat heeft doodgestoken. Hij dacht dat deze man het op hem voorzien had. Bij zijn arrestatie verliep verweerde hij zich grof geweld richting de politie en ook daarna naar hulpverleners. Het Gevolg was dat hij voor twaalf jaar gevangenisstraf veroordeeld werd. Hij ontwikkelde suïcidale gedachten en werd bij ons op de PI Zwolle geplaatst.
Tijdens de gesprekken over zijn familie vertelde hij dat hij nooit meer iets van zich heeft laten horen in de afgelopen vijf jaar. Hierop heb ik hem aangeboden de zoektocht samen met hem aan te gaan. Uitgelegd dat ik uit ervaring weet dat een contact misschien helpend voor hem is en misschien ook voor zijn vader. Die moet zich enorme zorgen hebben gemaakt de laatste jaren. Daar reageerde hij positief op. Hij vond het wel heel spannend.
Acties
Facebook leverde niets op, maar een speciale Amerikaanse website waarop elke inwoner van de VS vermeld staat leverde een paar telefoonnummers op en zo is contact ontstaan. Ik heb vader eerst zelf te woord gestaan. Ik geef hierbij altijd de mogelijkheid om “nee” te zeggen op de vraag naar contact van patiënt . Vader reageerde echter positief en enthousiast. Het beeldbelgesprek verliep aanvankelijk voorzichtig, maar werd steeds gemakkelijker voor beiden. Vader bevestigde het verhaal van patiënt. Patiënt sprak zijn spijt uit naar zijn vader, vanwege de escalatie en vader sprak zijn spijt uit dat hij zijn zoon had laten zitten met de zorg voor zijn zieke broer en daardoor zelf geen sociaal leven heeft gehad. Het deed beiden goed en vader gaf aan dat Jim heel welkom was na de detentieperiode. Jim heeft de contactgegevens van familieleden opgeschreven, en sprak uit dat hij de familiebanden wilde gaan aanhalen door ze te gaan bellen. Er zijn in totaal nog zeven beeldbelcontact met zijn vader.
Afsluiting
Jim is slechts enkele weken bij ons geweest. De situatie rond zijn moeder heb ik bewust niet aangeraakt. Contactherstel met vader had mijn prioriteit en de rest volgt wel. Er waren geen actuele suïcidale gedachten meer en hij kon daardoor teruggeplaatst worden naar de Penitentiare inrichting (PI) van herkomst. Ik heb de casus telefonisch overgedragen aan mijn collega SPV in de PI waar Jim naar terug is gegaan en het belang van beeldbelcontact met familie benadrukt.
Conclusie
Dit was één van de vele gevallen van zoals ik het zelf maar noem; “Kleine moeite, groot effect” .
Het alleen al weten waar iemand is brengt veel rust bij patiënt, familie en sociale netwerken. Dat is dan vaak weer risico verlagend voor het suïcide en delict gedrag van de patiënt en dat zijn een paar van onze hoofddoelen van werken als hulpverleners binnen het strafrechtgebeuren.
Bert Terlouw Sociaal Psychiatrisch Verpleegkundige
[1] Het Neuman Systems Model (NSM) is ontwikkeld in 1970 door Betty Neuman. Het model traint de zorgverlener in de benadering van de patiënt als een mens met al zijn aspecten. Daarom is het ook belangrijk dat patiënten het gesprek over zichzelf, over het waarom van het ziek-zijn met de verpleegkundige kunnen voeren.
Literatuur
Merks, A., & Verberk, F. (2021a). Het Neuman systems Model: vertaling en bewerking. In A. Merks, & F. Verberk, Verpleegkunde volgens het Neuman Systems Model (pp. 27-31). Assen: Koninklijke Van Gorcum.
Merks, A., & Verberk, F. (2021b). Inleiding. In A. Merks, & F. Verberk, Verpleegkunde volgens het Neuman Systems Model. Assen: Uitgeverij Koninklijke Van Gorcum
R.E. Ingram & D.D. Luxton: Vulnerability-stress models. In B.L. Hankin & J.R.Z.
Abela (Eds.): Development of psychopathology: a vulnerability-stress perspective (pp. 32-46). Thousand Oaks: Sage Publications, 2005.
Landelijke Stuurgroep Multidisciplinaire Richtlijnontwikkeling in de GGZ: Multidisciplinaire richtlijn schizofrenie. Richtlijn voor de diagnostiek, zorgorganisatie en behandeling van volwassen cliënten met schizofrenie.Utrecht: Trimbos-instituut, 2005.
- Sienaert & D. Els: Manisch-depressief. Gids voor patiënt, familie, hulpverlener en geïnteresseerde. Tielt: Lannoo, 2003
